ازدواج حضرت علی و حضرت زهرا سلام الله علیهما
فضایِ شهر مدینه دوباره عرفانی‌ست نماز پنجـره‌هایش چـقدر روحانی‌ست! مگر چه عید بزرگی رسیده که امشب! در آسمان و فلک جشن نور افشانی‌ست عجب شبی! همه جا ریسه بسته جبرائیل عجب شبی!همۀ کهکشان چراغانی‌ست ولیـمـه می‌دهد امشب پـیـمـبر رحـمت چقدر سفره این جشن، پهن و طولانی‌ست امـیـرِ غـزوۀ فــتـح الـفـتــوح مـی‌آیــد شـراب داخـل خـمـره مـدام قُـل می‌زد پـیاله ذوق کـنان سمتِ باده زُل می‌زد چه عطرِ سیب خوشی بین عرش پیچیده! برای بـاده زدن ذوالـفـقـار هُـل می‌زد دگر نـزول مـلائک به خاک آسان شد خـدا مـیان زمیـن و بهـشت پـل می‌زد شب عروسیِ خورشید و ماه عالمتاب سـپـیـده بر سرِ بام سحـر دهـل می‌زد برای بُـردن این زوج آسـمـانی، نـوح چه باسلیقه به کشتیِ خویش گُل می‌زد امـیـرِ غـزوۀ فــتـح الـفـتــوح مـی‌آیــد سـتـاره‌هـا هـمـه بـی‌تـاب دیـدن دامـاد گـرفـتـه‌انـد حـسـودان کوردل غـمـباد وضو گرفـتـه و با احـترام باید گـفت: جناب حضرت دامـاد، شاخـۀ شـمشاد تـمـام آیـنـه‌هـای مـدیـنـه غـش کـردند نـگـاه فـاطـمـه تا در نـگـاه شان افـتـاد کـلید باغ جـنان را، خـدا مراسم عـقـد به این عروس سرِسفره زیر لفظی داد ترانۀ لب داوود خوش صدا این است: عـلی و فـاطمه پـیـونـدتـان مبارک باد امـیـرِ غـزوۀ فــتـح الـفـتــوح مـی‌آیــد |